Biz geçerken köprüyü

Bacakları maviydi yolun

Gün ağarmadan

Işıkları söndü bu kentin

Yağmur yağdı biz ıslanmadık

Coşkusu varmış da güzelliğin

Susuyoruz

Genel geçer yaşadığımız

Kaybolup gider hatırası

Öz kapısında savaş

Devden adamla kaybedildi

Çırpındı Nihayet kapısı

Mekânın önemi yok

Beceriksizliğimize yanarım

Ermişler söylenip durur.

Gerçekler silinmiş duvar yazısı

Topluma arz edilmedi

İncitilmiş tarih düştü avuçlarımdan

Pembe çiçek ellerime değdi

Artık rahat uyuyamam

Hangi limandan demir alsa hayal

Rüzgârla sürüklenir

Sular hasret giderir

Tuza bulanmış akıl

Korkun dalgaların kölesi